sabah saatlerinde yaşadığım enerji patlaması ardında kül bile bırakmadan uzaklaştı, ya hayallerimi enerjimden uzakta tutmalıyım ya da hayallerimi insanlardan...olmayacak işler bunlar tabi...insanı değil de otlanacak meraları çayırları mı hayal edeceğim yahut enerjimi boşa mı harcayacağım hayallerimi gerçekleştirmek onca güç uğraş beklerken?...hep mi topuklamak gerek, habire debelenmek, ittire kaktıra sürdürmesen öylece gidecek belki hayat fakat bilmiyorum, ayaklarımın altındaki yer hiç yerinde durmuyor, akıp giden kocaman bir kum saatiyse bile giden gidiyor, aktıkça artmıyorsun, belki azaldığın da yok zannettiğim kadar, yaşamak o dengeyi kendisi buluyor belki ama işte durduğun yer bile yerinde durmuyor zaman içinde...zamanla ne çok şey değişiyor...
konuşarak her şeyi ama her şeyi mahvedebiliyor insan, susarak da yapabiliyor, evet.
ben konusarak her seyi mahveden ekiptenim. susmam genelde hayra vesile oluyor :))
YanıtlaSilyok ya, susarak olmuyor, şu yorumdan sonra konuşmak olmaz dedim dedim ama içime batıyor öyle hiç okunmamış gibi suskun bırakmak, ı ıh olmuyor be gülüm...ben senin konuşmanı, seninle uzun uzadıya konuşmayı çooooook özlüyorum.
YanıtlaSil