Banyoyu yaptırdım; ustalar ufak işlere burun bükük gelmiyor diye sıfırladık, giderler artık çalışıyor şükür, musluk da akıtmıyor ama bu sefer de lavabonun suyu gitmiyor, nereden olduğu belirsiz bir sızıntı var, şaka gibi...
Bir kitap vardı sevdiğim, evin tamamında tıkanıklık sorunu yaşanıyordu da manevi tıkanmaya yoruyordu yazar... cidden mi diyorum, bunun için de kendimi suçlu hissetmeli miyim?
Dün gece her zamanki gibi yatmadan evvel havadan sudan sohbet ediyorduk oğlumla, birden benim ve babasının maaşını sordu, yuvarlak rakamlar söyledim, "ikisinin toplamı iyiymiş" dedi. "Neden topladın ki, babanın maaşıyla ne alakamız var" dedim, "belki yine birlikte olursunuz" diyince anlatmaya çalıştım bunun mümkün olmadığını, ağladı. Ne para mevzunu açmasına bir anlam verebildim ne de ikimizle ilgili ümidi olmasına... Bu konunun da tıkandığını hissediyorum, kabul etmek istemiyor sanırım.
Anneme sordum açmamış öyle bir mevzu, para ne alaka çözemedim. Bazı şeyleri şimdi alamam diye erteliyorum ondan mı dert etti kendine, anlayamadım.
"Ölüme gidelim dedin de mazot mu yok dedik" modunda araba sürmeye başlamıştım ki ciddi bir kazayla burun buruna geldim. Motosiklet sürücüsü çok kızgındı, acayip korktum. Korkunca epey tereddütlü sürmeye başladım, sanırsın acemiliğin ilk günlerindeyim, bir an önce bu korkuyu atamazsam sürmeyi bırakmalıyım ama sürmek dışında seçeneğim de yok.
Ömrün su gibi akıp gittiği yerde sızdırılan bu anlar kimin tepesinden aşağı şıp şıp damlıyor merak ediyorum, o da kapıma dayanır mı bir gün?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder