Düşünmeye ihtiyacım var... yıllardır kafamı temizlemem gerektiğine inandım fakat en büyük hatam buydu belki... bu yersiz bekleyiş, mızmız bir oyalanmaydı, erteleme.
Bulanmayan su durulmazmış varsın durulmasın, içmeye mi istiyorum suyu?
Özünde çamur olan insan üstündeki ölü toprağını atıp su gibi aziz olmak istiyor, ne saçmalık...
Yıllardır uyuşturmaya çalıştığım zihnime ihtiyacım var, bunca yıllık kirle pasla işler mi artık merak ediyorum.
Düşünceler kuş sürüsü gibi oradan oraya uçuşup duruyor, yuvaları için değil bu yaygara...
Benliğimde zerresi kalmamış masumiyeti arzulamak sadece ütopya...
Çamura bulanma vakti, şifa niyetine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder