düşkün...

Oğlan bir kez daha yataktan düştü, tutamadım, bu kadar yüksek bir yerden ben yanındayken üçüncü düşüşü... "çocuk düşe kalka büyür" bu doğru ama her düştüğünde kendini kötü anne gibi hissedip canının ondan çok daha fazla yanmasını engelleyemiyorum, korumacılığı elden bırakmazsan çocuğun ne emeklediği var ne yürüdüğü daha da mühimi pamuklar içinde yetişmiş çocuğun kendine güveni ve hayata karşı sağlam durabilme ihtimali yok, iki  ucu keskin kılıç... kısıtlanan çocuk huysuzlaşıyor, habire kucaktaysa tembelleşiyor, uzun vadede çocuğu tepe taklak eden bunca yanlış yapılıyorken son olaya bakıp "çocuğa bakamıyor" damgası vuracaklar bundan eminim, içim sıkılıyor.