gece yürüyüşü

dün rüyamda yüzümün güneşten kızarıp pembeleştiğini gördüm, soba mı iyi yanıyordu bilmem ama oldukça aydınlık ve güzel bir rüyaydı.

biraz da rüyanın etkisiyle güneşleneyim dedim biraz, öğle arasında seyhan nehrinin kenarında yürüyordum güneşin güzelim iyimserliğine inat karanlık fikirler beynimi bulandırıyordu ki durdum, nehrin yeşil sularına gömülmeyi aklımın ucundan geçirdiğim sırada gözlerim nehirdeki bir dal parçasını takip etmeye başlamıştı bile, kabul etmeliydim, hayata tutunacak daha çok nedenim vardı artık, telefona sarıldım, konuşamadım, sonra iş güç akşam ve açlığın döndürdüğü başımla beraber bir gülüş için dua faslı başladı, belki rüyamda görürdüm, belki yanımbaşımda...

kimbilir hangi rüyanın peşinden gidiyorum, bir rüyaya inanmak, mayaların kıyamet kehanetine inanmamak kadar heyecanlı, sanırsın hapisanede bir delik bulmuşum kaçıyorum, oysa tek yaptığım rüyalar için uyumak.