sıcak pudingin üstüne soğuk süt içtim, dişim sızlıyor, dişimi metalik kaplamasına değin siniri henüz alınmamış minelerimde hissediyorum, evet, bu tam da içinde buluğum durum...sıcacık bir hisse yanmışken adam durduğu noktadan daha da uzağa gidiveriyor, tut ki çok yazar diye telefona bile hasret gidiyorsun, oluyor böyle...umarım sadece bazen...bazen yalnızlık iyidir ama sadece bazen! nedir yani, olmuyor mu, o olmasa gönül sevmiyor mu, seviyor elbet, ne farkediyor ki diyeceğim ya yüzüm gözüm eğilecek diye korkuyorum! uyumadan önce sesini duymasam sabaha hiç çekilmiyorum, gece boyu rüyamda ne diller döküyorsam sesim bile gidermiş bazen...
düğüne birkaç ay kaldı, pek heyecanlı görünmediğimi söylüyorlar, ben hiç böyle hissettiğimi hatırlamıyorum, son birkaç aydır durduramadığım bir iştahım ve onca çabaya rağmen aldığım kilolar şu zamana denk gelmişse pek tesadüf olmasa gerek, eh iki yıldır gayet iradeliydim, ders konsantrasyonum bile alt üst, tüm bunlar dışa vurulmakta güçlük çekilen bir teleşın yansımaları zannımca...yazmak iyi geliyor.
okuyan birileri varsa -ki öyle umuyorum- duygularımı yaşıyorum, mütemadiyen içimden, arda kalan zamanlarda bizzat ve fiilen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder