"Bana bilmediğim, daha önce hiç duymadığım şeyler anlat" bu cümle bir umuttu, algı kapılarının sonuna kadar açılacağını düşündüğüm bir hayata son sürat koşmaktı; kilitleri kırmaya, zincirleri yok saymaya, bir ağaç olmanın ötesine attığım adımdı.
Ne çok şey değişti; duygular, yüzler, vücutlar, alışkanlıklar, sözler, şehirler, hava durumları... 'Değişim' sevdiğim bir bir romanın adıydı bir zamanlar, acı.
Kitaplara uzağım, ibadetlerime de... suçluluk hissi bu... gücümün hiç bir şeye yetmediğini hissediyorum, nefes alırken minicik bir bebek gibi nefes almayı bırakıp öleceğim sanki... kulağıma derinlerden bir ses "bahane bunlar" diyor, o kadar basit değilse abarttığım kadar karmaşık da değildir belki, gözüme görünen kocaman bir dağ var, bir böceğe dönüşmenin verdiği alçaklık olmalı, bilmiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder