haftaiçi kusana kadar ders çalışıp haftasonu pencereleri yalanacak kıvama getirmek zorundayım hatta zorunluluklardan zaafiyet geçiren bünyeme yepyeni sorumluluklar yüklenmeliyim mütemadiyen, yetmedi mi, geçmişi deşeler elbet alt üst olmanın bir yolunu bulurum.
sonra biraz yürürüm, çikolatalı dondurma yerim, belki üç beş çocuğun oyununa göz ucuyla dalar kendimi avuturum.
eh, hakkını vermek lazım; baharın çarptığı yerde gül açar, dikenleri desen boyum kadar!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder