n'aber dostum, hadi kal sağlıcakla

Garip bir barışma teklifi, daha garip varsayımlar, güç bela hizaya çekilen sohbetin ardından günlerce baş ağrısı çektim, ciddi bir teklif olmadığının gayet farkındayım velakin söylemek isteyip de söyleyemediklerimin tam yeriydi... uzun uzadıya yazdım, onunla bir ilişki hevesi veya aşk devam ettiğinden değil, içimde kalınca beni zehirlediğinden... yazının sonuna veda mektubumu iliştirip, başlığa özet de geçtim: "güzelce vedalaşalım".

Onu bilemem ama vedalaşamamak içime dert olmuştu -çift olarak başarısız olsak da 20 yıllık arkadaşımdır kendisi- burnumuzdan gelmesine karşın bunca zıtlıkla 9 yılı aynı çatı altında geçirebildiysek arada hatır gönül çok olduğundan...

Çocuk olmasa görüşmemeyi tercih ederdim ama makul mesafede, maskelenmiş, steril bir iletişim ortamı sürdürmek durumundayım.

Aramızdakiler tarih oldu, ne çocuğu boşa ümitlendirmeye ne de geçmiş için dalaşıp yavruyu üzmeye değmez, ebeveyn olarak en azından onun mağdur olmamasını sağlayabiliriz diye umuyor, mümkün olduğunca net sınırlar çiziyorum.

Miniğimin gözleri feldür füldür bu aralar, gülüyor mu üzülüyor mu belli değil, burda olsa çözerdim dilini, uzaktan uzağa şirinlikler şakalar yapıp rahatlatmaya çalışabiliyorum sadece...