Askerdeyken 'Filiz Hiç Üzülmesin'i istemişti benden ilk hediyemdi eski'ye, yanıma da yolda okumak için 'Çocukluğumun Soğuk Geceleri'ni almıştım, "Okuduysan bende kalsın" dedi, ikisini de ardımda bıraktım hem o zaman hem ayrılırken, kim bilir şimdi hangi kütüphanede...
Kitapları çizmeye kıyamıyorum, önceden küçük belli belirsiz tarih-yer yazardım karışmasın diye ama ilk kütüphane bağışından sonra onu da yapmadım, çok severim kütüphaneleri, üzeri çizili cümleler gözüme gözüme batar, bükülmüş sayfaları açmaya çabalar yırtık sayfaları yapıştırırdım eskiden, çoğu okunmamış gibidir kitaplığımdaki kitapların kapağındaki kat dışında pek iz taşımaz, ödünç aldığım kitaplarda o kat izine bile çekinirim, tam açmam kitapları... kitapların aidiyetini sevmediğimi şimdi biliyorum ama o zamanlar "Filiz Hiç Üzülmesin"e not yazmıştım -tek kelimesini bile hatırlamıyorum- Cemal Süreyya'ya özenip 'senin' iliştirdim sonuna...
kitaplara değer veren altını üstünü çizmez zaten bence
YanıtlaSil“Kitabı niye alıyorum çizmeyeceksem” diyen kitapkurdu bir arkadaşım var, herkesin tarzı farklı :)
YanıtlaSilKitaplarına kıyamam ama okurken mutlaka notlar alırum
YanıtlaSilBazı kitapları alıp okumaya başladıktan 20 sayfa kadar sonra hatırlıyorum, en sevdiğim kitapta bile moda mod hatırlayabildiğim cümle tamamını ezberleyebildiğim şiir olmayınca ben de not almalıyım diye düşündüm fakat yazım o kadar kötü ki, baktım o notları koyduğum yeri eskaza bulup okusam bile sinir harbi olacak şifre çözüyormuşum gibi, benim için uygun yöntem olmadığına karar kıldım tabi ki yapabilene hayranım, yürekten tebrik ediyorum sizi
YanıtlaSil