Ölüm ensemize üfledi, ölmedik hayattayız şükür... Adana diğer şehirlere göre bir nebze daha iyi durumda, evim yıkılmadı, hava ilk günkü gibi soğuk ve yağmurlu değil, su var, elektrik ve doğalgaz var, marketler mütemadiyen çalışıyor, hasarlı binalara giriş çıkışlar kontrollü fakat yaşadığına sevinirken bile insanın içi burkuluyor.
İlk iki gün olayın sıcaklığıyla panik ve paranoya yayılmıştı etrafa, "iyiyiz" mesajları sayesinde sevindik, ölümüne şaşkındık yine de bencil, kendi mağduriyetiyle alabildiğine meşgul... ikinci gün kötü haberler, cenazeler, sarstı ama şükrettik, dua ettik, arabada/koltukta/yerde uyumaya, az biraz üşüyüp leş gibi kokmaya sabrettik...
Dün koptu benim kayışım annemi köye oğlumu Ankara'ya gönderip olaydan sonra ilk kez eve girince kokusu bile yabancı geldi evin... ummadığım yerden kötü haberler gelmeye devam etti, Ankara'da sandığım arkadaşın akraba ziyareti için Kahramanmaraş'ta kayboluşu, Diyarbakır'da kızları kurtarılan ve sesi ilk iki gün duyulan arkadaşımın eşi ile naaşına ulaşılması... ikinci gün arayıp ulaşamadığım blog arkadaşım Ayşe'nin (jewel) kayıp oluşu ve dakikalar önce bulabildiğim o haber... dünden beri onu tanıyan birinden haber alabilir miyim diye umuyor, kurtuldu haberi için adı soyadıyla internette arıyordum... bir şeylerin içimde kopup dağıldığını hissediyorum Allah'ım yardım et...
Ölüm yalıyor yüzümüzü, ensemizde bıçak gibi bir soğuk nefes... yaşamak bile utanç verici, alıp gönderebilsem şu güneşli günü yollayabilsem keşke, ailesiz isimsiz bebekler, hayatından bezmiş benim gibi dinozorlar varken göçüp giden minicik canlar...
Diliyorum diğerleri gibi unutulup gitmesin, afet ve arama kurtarma eğitimleri kışlaya asker alır gibi vatandaşlık görevi olsun, utanmakla kalmasın, ders alalım nolur...
Enkaz altındakilere de yakınlarına da görevli ve gönüllülere de dua ediyorum, Rabbim yardımcınız olsun.
Çok geçmiş olsun, arkadaş için de Allah rahmet eylesin. Allah kalanların yardımcısı olsun. Bulunduğumuz yerden gerek maddi gerekse elden desteklerimiz ile yanlarındayız.
YanıtlaSilÇok geçmiş olsun... Gerçekten çok zor zamanlardan geçiyoruz hepimizin gözü yaşlı... Bana, aileme ve sevdiklerime bir şey olmadı fakat erkek arkadaşımın yakınlarından ölenler var... Bir kabus gibi her şey...
YanıtlaSilHepimize gecmis olsun, hepimiz deprem olacagini biliyoruz ama inatla hazirlanmiyoruz da... benim de ilk aklima gelen neden afad egitimi almadigim olmustu. Gelecek zamanda olmasi kesin olan herseye karşı insanın ayri bir umarsizligi var. Onunuzdeki 10 sene icinde olasi istanbul depreminden de bahsediliyor ama kollektif olarak ciddi bir hareket almak bize hala cok uzak gorunuyor. Bu durumu kaniksamaktan korkuyorum. Hepimize tekrar tekrar gecmis olsun.
YanıtlaSilÇok geçmiş olsun, hepimizin başı sağolsun. Rabbim yardımcımız olsun. Uzaktan izlemek bile hepimizin ruh sağlığını bozdu, bu acıyla yüzyüze gelenleri anlayabilmek tahayyülümüzün çok ötesinde muhakkak,
YanıtlaSilGeçmiş olsun ve başınız sağ olsun. :( Tarifi zor bir acı gerçekten.
YanıtlaSilÇok geçmiş olsun. Öyle zor günler geçiriyoruz ki insan mutlu olduğuna, bir saniye gülümsediğine utanıyor. Yemeye içmeye hakkı yokmuş gibi suçluluk hissediyor. Maddi olduğu kadar psikolojik desteğe de ihtiyacımız var ülke olarak.
YanıtlaSilTeşekkürler arkadaşlar desteğiniz için, Allah hepimizin yardımcısı olsun, daha kötülerinden kurtarsın inşallah...
YanıtlaSil