Bir yıldan uzun süredir oturduğum evde apartmanın grubuna yeni eklediler beni, yönetici seçimi varmış yönetici adayı bey, "burada filanca oturmuyor mu, akrabası mısınız"la başladı, o kadar vahlandı ki bir yıldır varlığımdan haberi olmamasına "abim ilgilendi taşınma işlerimle" falan diye teselli etme zorunluluğu hissettim.
Dün akşam grupta sürekli konuştu insanlar, site yönetiminden şikayet edildi, apartman bütçesini mi ayırsak diye beyin fırtınası flan yapıldı, goygoylarla bitti olay...
Yok, yok iyi değilim, aklım saçma şeylerle fazla meşgul yine, bir eğitim, gelişim, motivasyon beynimi doğru yerlere salacak mecra gerek... araştırdığım online eğitimlerin birine acilen başlayacağım fakat hala gülüyorum :)
Apartmanda hiç tanıdığım kimse yok, bir kısmı kendi arasında takılıyor. Hiç hoşgeldine gelen falan olmayınca da kimseyle tanışmadım açıkçası. Arada apartmanda karşılaşınca selamlaşıyoruz o kadar. Bir iki yaşlı teyze bize de gel dedi ama doğrudan çağırışmayınca kimseyi rahatsız etmek de istemiyorum, zaten sosyal biti değilim. :)
YanıtlaSilSenin durum da ilginç olmuş. :)) Bizim sitenin grubunda sadece eşim var, sağ olsun kendisi kapı şifresi değişince bana söylemeyi hep unuttuğu için kaç kere kapıda kaldım. 😅
Kapı komşum yalnız yaşayan şirin bir öğretmen, yeğeni oğlumla kankaydı ama bu sene yanında değil, annem ve oğlum köpekten korktuğu için birbirimize pek git-gel olamıyor ama kapı önü muhabbetleri yapmak da güzel... karşı komşum lise arkadaşım onla sıkça takılıyorum, onun apartmanında 3 kişi var oğlumun sınıfından, annelerle de arada muhabbetimiz oluyor ama pek eve davet etmiyorum; pazardan pazara temizliyorum evi, hafta içi işten çok geç dönüyorum, mutfağın kırık çekmecelerinden ve dağınıklıktan utanıyorum açıkçası... yalnızlığı da seviyorum.
SilAidat-gider meseleleri konuşuluyor olmasa gruba ekletmezdim kendimi ama kesem söz konusu olunca mecburum :)
ay ama ben çok güldüm. Nasıl da yanlış anlaşılmaya müsait bir olay. :)
YanıtlaSil