an

 Yaylada bir örümcek ağı vardı,  örümceği göremedim ama ağlar hem güneşle ışıldıyor hem de havada asılı rüzgara direniyordu, fotoğraflamak istedim, cep telefonu kamerası da bir yere kadar işte, görmedi... belki milyonlarcası fotoğraflandı, belki sayfalar dolusu yazıldı benzer anlar için ama kendime saklasam ziyan olacakmış gibi hissettirdi.

Yeğenlerime gösterebilseydim annem ağı parçalamadan belki şu an bahsediyor olmazdım ama güzeldi, narin görünüşünden beklenmeyecek kadar güçlü...

Bazısından bahsedince büyüsü bozulur... olmayacak dualardan biri oluverir de "başka şey dileseymişim" dediğin an vardır ya, o "başka şey" de atmosferi yok eder; sevin işte, bir şey de kursağında kalmasın, nedir bu kendine eziyetin... 

En çok da kıymeti sonradan anlaşılan anlara üzülürüm, 'bilsem keyfini sürerdim' dediklerine işte, yazık tutunsan kazınmamış hafızaya, unutsan pırlanta yüzüğü denize fırlatmışsın gibi hissettirecek, hafif rahatlık katmerli ziyan...

Evdeki eşyaları azaltmak istiyorum, hele bir oda var "sal beni ikimiz de rahat edelim" der gibi... balığımızın keyfi yok o bile stres yapıyor.