tipi tip

Bebeğim emeklemek için tırmalıyor -mecazen demiyorum bunu cidden- koltuklara geçiriyor tırnaklarını ama minicik parmaklarını acıtmak dışında pek ilerleme kaydettiği söylenemez.

Normalde sabahları gözlerimin içine bakıyor, yüzüme dokunuyor, gülümsersem müthiş bir coşkuyla karşılık veriyor, çoğunlukla uzun uzun bakışıyoruz öyle... Yalnız son iki gündür tırmalama sesleriyle uyanıyorum, kolçaktaki telefonuma ulaşmaya çabalıyor, tırmalamak ama ne tırmalamak eller kollar yüzer gibi çırpınıyor sonra pençelerini geçiriyor kanepeye, tırnaklarını kopartacak diye ödüm kopuyor, pek canını sakınan bir çocuk değil zaten...

Habire oğlum için bir şeyler almak istiyorum, suçluluk hissiyle değil de çılgıncasına "aman geç kalınmasın, eksik bırakmayım" güdüsüyle, saçma farkındayım.

Geceleri üstünü açıyor, annemi terslediğim zamanları hatırlıyorum, o da tepiniyor ben örttükçe, annemin abimle ilgili hayal kırıklıklarını görüp kendi adıma kaygılanıyorum, çok umut bağlamamaya çalışıyorum oğluma, sabahları o gözümün içine içine bakarken peşinen alıyorum ya ben alacağımı diyorum, daha  ne olsun? Sağlık olsun, güzellik olsun, huzur olsun inşallah...