dünyanın en klişe filmlerin birindeyim, aynaya bakmış suratımda babama ait çizgiler yakalamaya çalışıyorum, sonrası bilindik repliklerden ibaret; "seni çok özlüyorum baba, keşke yanımda olsaydın" kocama sarılıyorum, anneme sarılıyorum, arkadaşlardan medet umuyorum fakat tekrarı bol bu sahnenin, sırf bunu zirilyon kere tekrarla bir film şeridi gibi izleme fikriyle dahi ölmek çok sıkıcı... yine de filmin sonunu merak ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder