ev, bekleme salonu modunda

asker yolu gözlemenin inceliklerini öğrenip amme hizmetine sunmayı düşünüyorum, ilk edindiğim izlenimler şöyle; beklemeyeceksin, aramıyorlar veyahut arayamıyorlar, en azından ilk hafta bekleme, dur bakalım adam nereye düştüğünü bir kavrasın, kendine gelsin, aranızdaki mesele bir dargın bir barışık ayarda, karman çorman tanımsızlıktaysa hele ki, ne bekliyorsun, muhtemelen kafası senin karışıklığına müsamaha etmeyecek kadar düzene intizama alınmış durumda! giderayak sorun çıkarmamak da lazımmış meğersem, sonradan insanın çok içine batıyor.

annem gitti, o gider gitmez eve arkadaşımı çağırdım, bir haftalık hovardalığa hazırlıyordum kendimi, her şey normal seyrinde başladı, film müzik abur cubur ekseninde ilerledik, gece ikiye kadar lafladık derken ben uyumaya gittim o sabaha kadar kpss çalışmış, eylüldeki sınava girecek, son bir aydır her gece böyleymiş, bari kızı oyalamayım diyorum, haftanın geri kalan günleri için uzun zamandır bitiremediğim kısa film senaryorsuna bakayım artık, arkadaşa söz verdim güya, pek de kıvırırmışım gibi yazıp yazıp sileceğim anlaşılan, verdiğim sözün anlamı kalmadı ya maksat muhabbet olsun.

endoskopi sonucunda ödem dışında yeni bulgu yok, bilindik bulgular için rutin muameleye devam, oysa olası “kötü hastalık” ihtimaliyle nasıl da heyecanlanmıştım, koftiden sancıymış bunlar, bünye sağlam çıktı yahu, zaten hastalık bile olsa tınmıyor ya neyse…