Şarkılar zalım, şairlerin dili çatal

 Korktuğum anla yüzleşme vakti geldi, beklediğimden erken değil belki geç bile kaldı. 

Eski eşim oğlumu bırakmaya biriyle gelmiş, birkaç gün önce de bana o kişiyle oğlumun fotoğraflarını yollamıştı "çocuğu muayene ettirdim" falan diyerek. Eskiden de sevgililerinden bahis açtığı olurdu hiç alakasız bir şeyden bahsediyormuş gibi... hissetmiştim, kıskandım diyemem.

Hiç bitmeyecek sandığım ilk aşkım da böyle bitmişti, biriyle evlendiği gün, düğün fotoğraflarını gördüğümde, ellerin olunca el oldu gitti, hoş o hiç benim olmamıştı ya... kocam olan kişinin de aidiyet hissettiğini sanmıyorum, öyle olsa amcam halam olurdu, gökten kemik yağardı falan... Dua edecek yüzüm yok yaradana, varsayımların da anlamı yok.

O fotoğrafa kadar içimdeki bu kırık his arada sızlayacak gibi duruyor. Arada tutamayıp kendimi ağlıyorum, saygısının olmadığını biliyorum ama cidden vicdanı yok, empati sıfır.

"Bir gün ayrılsak veya ölsem bile asla başkasıyla evlenme" demişti, söz verdirmişti, boşanmaya yakın "seni başkasıyla aynı yatakta görsem bile umrumda olmaz" dedi. Belki de empati kuramayan benim...

Açıkçası kadın da düzgün biriymiş gibi duruyor, üstelik doktor, belki basitçe hava atmak istedi.

Fondaki şarkıda abla "seni ben ellerin olsun diye mi sevdim?" diye içi içli nağmeler döküyor, diğer laflar pek benlik değil ama bu soru damarıma basıyor yalan değil.

Hatunu uyarsam kıskançlık sanılacak, yahut 'fesatlık'... Hiç uğraşasım yok, sorarsa söylerim ama biliyorum sormayacak, ben de sorabilirdim eski sevgililerine hatta biriyle konuştum, dilimin ucuna gelenler asla dudaklarımdan öteye gidemedi.

Nasip artık, kendi istemezse göremiyor insan, onca zaman ayakta uyumam görmeyi reddettiğimdendi, kime ne diyebilirim.

Belki de kendine çekidüzen verir, ne de olsa  insan değişir. 

Değişmeyi, değiştirmeyi sevmiyorum, olduğu gibi sevmek yerine olduğu gibi reddetmeliydim zamanında... Çocuğumun olacağı varmış, iyi ki olmuş. 

Asıl korktuğum nokta bu zaten, yüzleşilmesi gereken... ben oğlumla bağları kopsun istemiyorum ama onun yavaşça zamana yayarak bağını kesmek istediğini görebiliyorum.

Ya ölürsem, ya babasının yanında sığıntı gibi kalırsa yavrum, ya babaannesinin yanına ötelenirse...

Onlara göre oğlum aynı bana benziyormuş hiç onlardan tarafa çekmemiş, örselensin istemiyorum, benim için üvey baba zordu ama güçlü bir annem vardı, kimsesizlik bundan daha zordur muhakkak. 

Hayatımda ilk kez yaşamak için dua ediyorum... evliyken çok sık, öncesinde bazen 'ölmek için' dua ettim, Allah'ın affına sığınıyorum.