Eski defterleri açmak sadece sinir bozuyor.
Olumsuzluklara takılmadan yepyeni bir hayat yaşamak istiyorum, bebek dimağı kadar sade, basit, açık ve masum... mazinin tozundan toprağından, kinin habis havasından uzak, hafiflemiş bir ruh... kim istemez!?
Kalbimdeki yara izlerini seviyorum, şişman olsam da işitme sorunu yaşasam da bana hizmet eden bu vücuda çok ama çok müteşşekkirim, bana rağmen ben oldu, inkar ettim içten içe kötümser tabloları, iyiye gidemeyen karamsarlığımı fakat kilo olarak ona yıktığım tüm sorunları taşıdı, yeterince ilgilenmesem de ışıltısını kaybetmemek için direndi...
Benin ne olduğunu hatırlatan refleksler, yaşadıklarımın öyle sallayıp geçilmeyecek zorluklar olduğunu fark ettirdiği için yüzümdeki çizgilere, ince ince düşünüp içlendikçe buza kesen tepelerde akça pakça uzayıp giden saçlarıma minnettarım...
elimden gelirse şayet kilo kilo yüklerini hafifletmek beynimi tembellikten kurtarıp kalbimi sıkıp duran kelepçelerden azat etmek istiyorum, duayla ve çabayla...
Sevgili kendim iyi dayandın, lütfen biraz daha dayan, güzel günler gelecek inşallah...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder