Oğlumu oyun oynarken izlemeye bayılıyorum, bazen orada olduğumu unutuyor, neden sonra bana bakıp yanında görünce atılıyor boynuma, kucağıma oturup kendince çıkardığı seslerle oyuncağı kurcalamaya devam ediyor. Arada parmak uçlarıyla yüzüme dokunuyor, saçlarıma, kulaklarıma, normalde de güzel ama olağanüstü oluyor işte o zamanlar... Banyo yaparken köpüklerle sürekli savaş halinde, suya girmekten çok sudan çıkmak olay oluyor hep, kıyafetleriyle köpüklere dalmışlığı var defalarca...annelik güzel şey vesselam... Rabbim korusun onu tüm kötülüklerden, bizim hatalarımızdan, dünyanın kirli rütuşlarından...
Bir de benim için öpünüz oğluşunuzu. Yaşama amacı annelik olan bir küçük kadın olarak annelliğinizin de ellerinden öperim. Bana umut veriyorsunuz.. Saygılarımla..
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, bu yorum da blog için bana umut verdi açıkçası :)
YanıtlaSil