bunları yazmamam lazım ama yazmasam eksik kalırım...ayrıca öfkelenmemem lazım fakat patlayabilirim, üstelik tepkisizleşmek öfkeden beter...ne diyor yastıklı şarkı; "sevmesen ölürdün, sevdin onu öldün, sevmesen ölürdün ama sevdin gene öldün"...bu arada yanlışa mahal vermeyeyim,"iyiki de sevmişim" diyorum elbet...öyle de böyle de topun ucundayım, onu ağzımda geveliyorum esasen...
ne öfke gibi güçlü hisleri kaybetmek istiyorum ne de sevdiğimi, bunun bir ara yolu varsa anlatsın hayrına birileri yahu...derdim öfke kusmak falan değil ama bayramda bile bayramlık ağzına ot tıkayan ruhsuzun teki olmak da değil mesele, bu ben değilim, güçlü duyguların insanıyım ben, dengesizlik uğruna bile olsa mutluluğumu da üzüntümü de öfkemi de tamı tamına yaşamayı severim, hani uyuşmuş gibi yaşamak hiç bana göre değil, mıy mıy...eh yani kalp kırmak da olmuyor, nedir çözüm, biri bana hayrına anlatsın nolur...var ya ilkokula başlamış çocuğuna ders yaptırırken tüm kabusu en başından yaşayan garibim anneler gibiyim, canını yediğimin çok bilnmeyenli denkemlerinde debeleniyorum.
otuz yılda epey insan tanıdım, yıllar yılı iyi kötü gördüm konuştum, gel gelelim bir tek insanı adamakıllı tanımak için en başa döndüm, konuşmayı bile yeni öğreniyorum dersin, ben mi yokuşuna gidiyorum, bunları aşmak harbiden mi zor? nedir yani mesele nedir?
ben de yorum yapmayım diyom.. ama yapıyom işte.. üstad montainge hastalandıktan sonra ölüm korkusundan kurtulmuş. ama diyor ki, allah'tan hastalığım ölümü sevdirecek kadar ilerlemedi, çünkü ölüm sevgisi de, ölüm korkusu kadar kötü bir şeydir.
YanıtlaSilnefret de, dediğiniz gibi, nefretsizlik kadar kötüdür (öyle demiş miydiniz sahi.. )
işte ne yapmak lazım, ki siz de bunu soruyorsunuz, (herhalde sormuştunuz)
cevap veriyorum: bilmiyorum. ama bunların hepsi bir süreç. sürece bir şekilde dahil olmak lazım ama hem de hızlı bir şekilde, hem dahi bu süreç hayırlı bir süreçce daha hızlı girmek lazımdır..
yorum yazmayım diyordum... keşke yazmayaydım..
vaziyetimi hayra yoran kaç kişi kaldı şurda hocam, iyiki varsınız :)
YanıtlaSil'hissizleşmek'ti dediğim ama aynı kapıya çıkıyor, biliyorum nefret kötü fakat robotumsu bir mekanikliğe, sessizliğe sahip olmak daha kötüymüş gibi geliyordu, yani nefretin insani tarafını düşünmüştüm ama pek tabi nefret güçlü fakat eksi kutupta, nötr olmak eksideki duygulara artıları feda etmekten iyi olabilir, hımmm, haklısınız aslında...
evet, sordum hatta sorularla doluyum.
bileydiniz iyiydi hocam :P
süreç bizi sürükleyip gidiyor, o hayırlı sürece hızlıca girmek gibi bir durum söz konusu olamıyor, iş güç ve maddiyat meseleleri elvermiyor yani, Allah sonumuzu hayreylesin.
keşke daha da yazaydınız hocam, teşekkürler...
iyice tarhana olmadan... son yazın sadelik, çok süperane sade olmuş..sadelik için maddiyat... en iyisi sadelik..
YanıtlaSilben tarhana çorbasını çok severim. sağolun varolun. Allah'a emanet olun.