ikircikli tomurcuk

çok hareketli bir haftasonuydu, hatta bir ara heyecandan tıkanıp kaldım, abimlerle başlayıp ankaraya uzandı, yeğenlerimle kudurganlığın hemen ardından hanım hanımcık haller eşliğinde sevdiceğimin ailesi karşısındaydım, heyecandan ölebilirdim başta, sonrasında sakinleştim o kadar ki bi ara kendi sesimden uykum geldi.

onun dizi dibinde olmak nasıl da güzel, bunu çirkinleştirebilecek hiçbir şey yok dünyada, varsa da umrum değil, yanındayken sanki başkalaşıyor dünyam... ta ki 'uzak' tüm renklerin siyah-beyaz baskısını yapıp tekdüzeliği tüm gri tonlarda çerçeveleyene kadar...belki de yakın gözlüğüne ihtiyacım vardır, bilmiyorum, şayet yaşadığım kusurla doluysa yok böylesi güzeli, onu biliyorum.

alabildiğine duygusal yoğunluğun, birlikteliğin, kalıbalığın ardından yalnızlık dağ gibi büyüyor gözümün önünde, kötücül fikirler dağa çarpıp yankılanıyor, çoğalıyor, kocaman bir kuru gürültü taşları yerinden ediyor, içimin nasıl ezildiğini tarif bile edemem.

papatya falı açar gibi geleceğimi bir olumlu bir olumsuz etkilere bırakıyorum fakat artık bocalamalara, enerji tüketecek lüzumsuzluklara vakit yok, sınavlar yaklaşıyor, bu sene inekleme senesi arkadaş, ahdim olsun sınavı alnımın akıyla verdiğim gün sıvanla ilgili müsveddeleri ortadan kaldırıp kendime bir koli gerçek kitap alacağım ve dilediğimce okuyacağım.