dama çıkmak da gerek

...ve bir cumartesi gününü daha müthiş bir enerji patlamasıyla patım patım patırdayarak geçirmekteyim, işin ilginci vakit geçmeyi bilmemekte, cahil şey işte n'olcak...

nedendir bilinmez sabahtır sırıtıyorum, iş güç yığılmış durumda, bir bir herbirine koşuyor olsam da yetişmem zor, elbette hiçbir şey imkansız değil, şu da var ki günler 36 saat olsa oyalanacak daha fazla şey ya da yapılacak daha fazla iş bulur yine de işlerin tamamını bitirmiş olmanın sıkıcılığını yaşamazdım, tam bir tembelmişim gibi gözüküyor ordan okuyunca biliyorum fakat kendime iş çıkarmak konusunda iyiyimdir, gerçekten.

her şey sabah beş sularında başladı ve halen soluk soluğa devam ediyor, hayır yani yalnız yaşayan bir insanın evle ilgili bunca meşgalesi olması saçma, yine de var işte, bu evde (biri çocuk) beş kişi yaşarkenki iş miktarıyla tek kişilik iş miktarı neredeyse aynı, evlerde enerji yutan kara delikler var sanırım, annemin enerji emme potansiyelini yükselten de bu olmalı!...faraziyeleri bir kenara bıraksak bile annemin enerji fazlalığımı almasına bu işleri halletmek için de biraz itelenmeye ihtiyacım olduğu bir gerçek, çünkü dikkatim ondan ona sıçrayıp duruyor ve yarım yamalak iş yapmak bana göre değil, ifrit olup evle boğuşuyorum, var mı böyle bir şey?!...esasen bu bir itiraf aynı zamanda, evet, annemi çok özledim.

ayrıca; kendime zaman ayırma zamazingoları işin acemilerine -burda bahsi geçen acemi ben oluyorum- bırakılmamalı! bu tuhaf maskeyle (rengi pembe değil yeşil) uzaylıya benziyorum ama maskesiz halimle bakımlıya benzeyemiyorum, nerde yanlış yapıyorum anlayabilmiş değilim yahu...