bir kaldırım mühendisinin yüksek kaldırımla imtihanı

kendimi ders çalışmak için parçalıyor olmalıydım, ne demeye saldım anlamıyorum, olur da evlenip bu şehirden gidersem işsiz kalma olasılığım çok yüksek, umudum bu sınavlar ve bir türlü kendimi veremiyorum, geleceğimi düşüne taşına mahvedeceğim yahu!...

kronik uykusuzluk sorunu çeken ben, kendime ders planı hazırladığımdan beridir kanepede uyuyakalır oldum, ne hikmetse elim kitaba deftere uzanınca aşk meşk tavan yapıyor, isim yazmalar mı dersin kalp çizmeler mi dersin -klasik ergen öğrenci kaytarmacılığı yani- üstüne bir de negatif anne motivasyonu eklendi mi tadından yenmiyor.

başarı hırsı taşımamam kötü çünkü başarısız olmaktan deli gibi korkarım, eh korkunun ecele faydası yok hakikaten, ölü toprağını atmalı şöyle bir silkinip...

gecemi gündüzüme katmam lazım, önümüzdeki bir sene boyunca tam kapasite kullanmam lazım saksıyı, şu saatten sonra zor velakin imkansız değil; 'zeki ama çalışmıyor' seviyesinden 'zehir gibi maşallah' seviyesine çekmek lazım bünyeyi...pek aklıma getirmek istemesem de 'gayretli ama bu konular onun seviyesini aşıyor' çuvallamasını yaşamak da var, dur bakalım n'olcak!?...