(!)

Bundan evvel birkaç blog öldürmüşlüğüm var fakat ilk başarısız intihar girişimim bu sayın okur, lütfen bana biraz teselli ver, yok mudur mümkünatı?

Doğum günümde blogu hortlatma isteği duyuşumun pek de mantıklı bir nedeni yok, gel gelelim “neden?” sorusuna “kaçmak istemiyorum” demişliğim var, itiraf ediyorum bu da pek mantıklı bir sebep değil velakin iş görüyor.

Bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, demek isterdim fakat aynı tas aynı hamam okurcuğum… üç beş uygulanabilirliği şüpheli kararım dışında yeni bir şeyler yok, misal; kaçak yazılar olmayacak artık, kaçık yazılar olacak, buralar etiket dolmayacak da kategorize olacak hani ben seni öyle sevdim böyle de sevdim hesabı anlayacağın sayın okur, sevdalar da hesaplı kitaplı artık onu da atlamayalım, gönül hanesine bir çizik atıver ordan, tahsilatı olmayacak bu çizittiriklerin ve fakat tahsil tamamlamış havaları verdi bana bunlar sevgili okur, sen daha oku oku!...

Seni severim kıymettar okuyucu bilirsin, bana bir güzellik yap da adamakıllı varlığına inandır, öyle inandır ki kendimi kandırıyorum hissi bir daha beni ele geçiremesin, sen her daim güzelsin olmasına da gözümsün yap bu kıyağı bana, n’olur hı?